Weer thuis!

Afgelopen vrijdag thuis gekomen! Na 4,5 maand door Azië rond te hebben getrokken was de laatste stop van mijn reis de luchthaven van Düsseldorf en vanuit daar natuurlijk met de auto naar Nederland. Heerlijk om mijn ouders weer te zien! Gelukkig hadden die een tas vol winterkleding bij zich, want met 40 graden temperatuurverschil moest die kou getrotseerd worden!

Ik realiseer me dat ik, door nu alweer over mijn thuiskomst te praten, een stuk voor jullie te bedenken overlaat. De laatste keer dat ik jullie op de hoogte hield begon ik aan mijn reis door Vietnam. Ik zal het kort en bondig houden want teveel om op te noemen en zoveel moois is er in die tussentijd gebeurd. Graag gebruik ik dit laatste verslag om te vertellen dat ik ook de laatste weken van mijn reis van iedere dag genoten heb! Van Vietnam, terug naar Cambodja, naar Birma en de eilanden op Thailand en vanuit Bangkok naar huis. Ook kwam vanaf 7 december Sebastiaan mij opzoeken in Azië. Een geweldige ervaring om dit alles samen te mogen delen en heerlijk om tijdens de feestdagen niet alleen te zijn. Iedereen overigens nog de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar :)!

Maar Vietnam dus. Donderdag 8 november (2012!) vertrok ik samen met Tessa in de nachtbus van Cambodja naar Vietnam. Een paar dagen later vlogen we van het zuiden naar het noorden van Vietnam, want daar hadden we met vrienden van ons afgesproken. Een goede vriend van Tessa die zij al van thuis kende, Thijs, en Marion ook uit Nederland, die we in Thailand al hadden ontmoet en mee samen hadden gereisd. Met zijn vieren hebben we door Vietnam getrokken van noord naar zuid. Zoveel gezien en meegemaakt!

Vietnam is een stuk moderner dan Laos en Cambodja, en misschien ook wel Thailand. Het voelt op een bepaalde manier ook meer Chinees en de boeddhistische gebruiken van de andere landen zie je hier niet terug. Dit alles maakt de Vietnamese mentaliteit heel anders dan alles wat we daarvoor gezien hadden.
Hoe lief en gastvrij de mensen in Laos en Cambodja waren, zo gefrustreerd en geldbelust waren ze in Vietnam. Je moet bedenken dat dit land nog niet eens zo lang geleden een ontzettend wrede oorlog heeft meegemaakt. Het land is altijd verdeeld geweest tussen het noorden en het zuiden. Nu heerst het communisme er, maar dat brengt de bevolking ook niet veel goeds. De propaganda die deze communistische overheid verspreid, samen met de herinneringen aan de oorlog heeft de haat tegen westerlingen en met name natuurlijk de Amerikanen gevoed. Een toerist in Vietnam is daarom al gauw een wandelende geldzak. Dit klinkt allemaal vrij negatief maar ik heb mijn ervaringen in Vietnam als alleen maar interessant ervaren. Ook negatieve ervaringen zijn een verrijking op je reis, omdat je het land ziet zoals het is, hoe de dingen daar gaan heeft een reden en dat opent je ogen.

Zo waren we in het noorden in berggebied aangekomen met de trein. We moesten nog een uurtje met een bus rijden en deze bus kosten 50.000 Vietnamese Dong per persoon. Toen we echter naar de chauffeur toeliepen om kaartjes te kopen kwam hij met bedragen van 700.00 Vietnamese Dong aanzetten en nog meer. Toen wij vertelden dat we voor dit bedrag niet met hem mee wilden, leidden dit tot geschreeuw van zijn kant en wist hij ons over de hele parkeerplaats te achtervolgen druk makend dat we in zijn bus moesten stappen.
We probeerden het bij een andere busmaatschappij, maar sneaky als ze zijn, rende de buschauffeur ons vooruit praatte in het Vietnamees tegen deze man en vervolgens kregen wij te horen van de andere maatschappij dat zijn bus niet reed vandaag. Oehh zo gemeen. Gelukkig ben je dan met zijn vieren en door vol te houden mochten we uiteindelijk voor de normale busprijs mee. Maar het kost even wat moeite!

Zo ook een keer toen we een scooter hadden gehuurd en deze alweer bijna in moesten leveren. We hadden daarom nog maar een halve tank aan benzine nodig. Dit duidelijk gemaakt aan de pompbediende, deze begon vervolgens met een gemene grijns op haar gezicht na een halve tank gewoon door te tanken! Wij gebaren en stop schreeuwen en zeggen dat we genoeg benzine hadden. Maar ze tankte door totdat deze helemaal vol zat en samen met de andere pompbediendes begonnen ze allemaal hard te lachen! Nou je voelt je mooi neergezet. En die vrouw kon ik wel slaan. Maar met zoveel pompbediendes en de benzine natuurlijk in de tank, moesten we er wel voor betalen. Echt bizar!

Nou dit waren maar wat voorbeelden van de grote verschillen met de andere landen in zuid-oost Azië. Wel echt een toptijd ook in Vietnam gehad. Hele mooie natuurgebieden gezien. Enorme bergen in het noorden, met rijstvelden die schuin op deze bergen gebouwd staan, prachtig! Kalkrotsen op zee in Halong Bay waar we met een boot doorheen vaarden. Grote bossen, vergezichten, zandwoestijnen, zee, ondergaande zon-momenten en nog meer rijstvelden. Mooie markten gezien in het noorden waar de pure bergvolkeren hun etenswaar verkopen en de ossen en de varkens ook onderling geruild worden! Mensen in prachtige kleding in allerlei kleuren en typische Vietnamese hoedjes!

Ook een hele ervaring was toen we vier dagen lang met de twee liefste Vietnamezen van heel Vietnam meegingen achterop de motor. Zij wisten zoveel te vertellen over hun land, vooral politiek gezien ontzettend interessant. Onderweg hebben we koffieplantages bezocht, een fabriek waar zijde van zijderupsen werd gemaakt, paddenstoelen kwekerijen en dorpjes waar we overnachtten.

Ook zijn we in Hoi An geweest wat de plek is om kleding te laten maken. Twee galajurken, een zomerjurk, een broek en een winterjas zijn per post naar huis gestuurd! Allemaal niet meer dan €150 bij elkaar en super mooi! Weer in het zuiden uitgekomen in Ho Chi Minh een enorme stad! Waar je er een kwartier over doet om over te steken omdat de scooters 10baans breed om je oren scheuren. Sterker nog, tijdens de spits wanneer je echt niet meer vooruit komt besluiten ze gerust om met scooter en al over het voetpad te gaan! Luid getoeter achter je en beter spring je maar weg, want ook een scooter komt hard aan.
In Ho Chi Minh nog een skybar bezocht waar vanuit je een prachtig uitzicht had over de hele stad, met alle wolkenkrabbers en lichtjes was dit een mooi gezicht. Uiteindelijk moesten we hier afscheid nemen van elkaar. Tessa vloog bijna terug naar huis, Marion naar Maleisië, Thijs naar Singapore en ik terug naar Cambodja want daar had ik met Sebastiaan afgesproken! Na 3 maanden via skype en mail contact te hebben gehouden, zouden we elkaar nu eindelijk weer in het echt zien!

Misschien zijn er mensen die nu hopen op een romantisch verhaal en een uitgebreid verslag van ons mooie weerzien, maar aangezien ik 2 pagina’s geleden al beloofden om dit verslag kort en bondig te houden (tot zover de voornemens) mag iedereen in één zin van me aannemen dat het geweldig was elkaar weer te zien :)!

Nu waren we dus samen in Cambodja en voor Sebastiaan was Azië natuurlijk nog helemaal nieuw. Dingen die voor mij vrij normaal waren geworden verbaasden hem nog heel erg natuurlijk. Op die manier leerde ik opnieuw zien dat alles hier zo bijzonder is. Oversteken, kraampjes op straat, afdingen, het eten, mensen die je continu aanspreken. Allemaal indrukken.
In Cambodja zijn we vooral de highlights gaan bekijken. Zo gingen we naar de killing fields wat de hele ingrijpende geschiedenis van Cambodja illustreert uit de jaren 70 en we gingen naar de Angkor Wat, een enorm tempelcomplex waar mensen van over de hele wereld naartoe reizen en waar de film Jungle Book op geïnspireerd is.

Ook mag ik vol blijdschap vertellen dat we na Cambodja een visum zijn gaan regelen voor Birma! Bijna twee weken zijn we in het oude Birma geweest wat zolang van de buitenwereld geïsoleerd is geweest en wat nu de nieuwe doopnaam Myanmar heeft gekregen. Twee weken waren uiteraard veel te kort want je kunt daar eeuwen rondlopen en je niet vervelen, maar de indrukken die we daar hebben opgedaan zijn genoeg om jullie nog minstens vijf uur op je bureaustoel te laten zitten. Dat ga ik echter niet doen ;).

Op een bepaalde manier leek Birma soms op delen van Laos of Cambodja. Ik vond het bijzonder om te zien dat een land dat zo geïsoleerd is geweest van alles toch ook overeenkomsten vertoont met zijn buurlanden. Het had dezelfde manier van rijst verbouwen, hetzelfde boeddhistische geloof, dezelfde bouwstijl van huizen en markten en winkels leken ook op elkaar. Toch ook natuurlijk veel verschillen. In Birma dragen niet alleen de vrouwen een lange rok, maar ook de mannen! Een broek zie je bijna nooit en blote enkels of benen al helemaal niet!
De vrouwen dragen een zelfgemaakt bruin smeersel op hun wangen gemaakt van boomtakken. Dit vinden ze erg mooi staan en het beschermd de huid tegen de zon. Natuurlijk heerst ook hier de absurde verering voor een witte huid.
Verder maakten vooral de steden een hele andere indruk. Buiten op straat staan grote generatoren uit het jaar nul en hier haalt de stad zijn stroom vandaan. Vaak valt de stroom dan ook uit en in sommige steden gaat de elektriciteit alleen ’s avonds aan. Ook hebben grote delen van de stad geen straatverlichting wat het soms een beetje spooky maakt en ’s ochtends staan mensen bij een waterput hun tanden te poetsen.

Onze eerste avond in Myanmar in de hoofdstad Yangon gingen we bij een restaurantje wat eten. Zodra we binnenliepen vielen de mensen zowat van hun stoel! Mensen draaiden zich om, gingen achterstevoren zitten, wezen naar ons en overal ontstond geroezemoes. Gelijk kwamen er zes meisjes van de bediening naar ons toe half gniffelend en voorzichtig ons naar onze stoelen wijzend. Thee werd gelijk ingeschonken en we moesten aanwijzen wat we wilden eten, want Engels spraken ze natuurlijk niet. Toen wij een paar minuten later rustig zaten te eten, was het zo mooi om gewoon om je heen te kijken en al die starende oogjes op je gericht te zien.
Voorzichtig kwam na een tijdje één van de meisjes naar ons toe, handenbuigend en verlegen zei ze “oh, you’re very beautiful” terwijl de rest verscholen achter haar stond en instemmend mee knikten. Zo bijzonder. Haha, wel leuk om te horen hoor. De rest van de reis door Birma zou bijna iedere dag iemand dat wel tegen me zeggen. Ja, dankjewel en ik vind jullie ook knap hoor:)!

In Birma zijn we verder nog naar een ontzettend groot meer geweest waar dorpen op het water waren gebouwd. Hebben we een driedaagse trektocht gemaakt door ontzettend mooi natuurgebied en zijn we in Mandalay samen op de scooter op pad gegaan. De armoede is hier natuurlijk nog groter dan dat wat ik in Laos en Cambodja al had gezien. Wel is het fijn om te weten dat, in ieder geval in de gebieden waar wij waren, iedereen genoeg te eten had. Natuurlijk is hun dieet minder gevarieerd en minder gezond, maar er sterven geen mensen van de honger. We hebben hier en daar wat geprobeerd te helpen door schriftjes en pennen aan de kinderen uit te delen. Het basisonderwijs is hier gratis, maar je hoort wel je eigen spullen te kopen die nodig zijn tijdens de les. Hierom zijn kinderen erg blij met pen en papier die ze gebruiken om te leren lezen en schrijven.

Tijdens onze trektocht sliepen we bij een huisje in een verlaten dorp. ’s Ochtends moesten we bij de waterput douchen en dat was koud! ’s Avonds om 21.00 uur kwam de gastvrouw ons toedekken omdat ze het wel welletjes vond en we moesten gaan slapen. Haha zo mooi om mee te maken.

Na een prachtige tijd in Birma vlogen we vlak voor Oud en Nieuw terug naar Thailand. Hier hebben we op een prachtig tropisch eiland (Koh Chang) het nieuwe jaar gevierd. Jawel met vuurwerk en mensen die een Nieuwjaarsduik deden, maar dan in een zee met een warmer temperatuurtje. Ook hebben we een driedaagse duikcursus gedaan, gekleurde vissen en koraal gezien en ons brevet gehaald. Vanaf nu mogen we overal ter wereld duiken tot 18 meter! Een hele ervaring was het zeker zo ademen onderwater! Na een hele relaxte en mooie tijd op het eiland gingen we 7 januari terug naar Bangkok. De laatste dagen van onze reis bestemd om de backpacks nog flink met souvenirs te vullen.

Tien januari vlogen we terug naar huis, het einde van mijn reis. Ontzettend veel meegemaakt, ontzettend veel gezien en gedaan en nu maar proberen om weer aan Nederland te wennen!
Tijdens mijn reis ben ik veel dingen van Nederland wel meer gaan waarderen. Het overal heen kunnen op je fiets. De gemakken zoals water uit een kraan, een warme douche, een koelkast en nog meer. Zoveel keuze uit eten, functionerend openbaar vervoer (jawel), weilanden, kunnen studeren en een democratische politiek.
Toch ga ik Azië en het reizen missen. Iedere dag zelf kunnen bedenken wat je die dag gaat doen, van alles spontaan meemaken, lieve mensen ontmoeten, leren over boeddhistische tradities, het feit dat niets gaat zoals je verwacht en dan op jezelf vertrouwen en het avontuur aan gaan! Het is allemaal ontzettend leuk geweest om te doen!

Ik wil jullie bedanken voor al jullie belangstelling en de vele reacties op mijn blog. Het was heel leuk om deze zo ver van huis te kunnen lezen. Ik hoop dat jullie hebben mee kunnen genieten van deze reis en ik kan daaraan alleen maar toevoegen dat dit zeker niet de laatste is :)!!

Groetjes weer vanuit Nederland!
Cynthia