Laos & Cambodja
Door: Cynthia
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
24 November 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Lieve allemaal,
Hier weer een update vanuit zuid-oost Azië! Allereerst bedankt voor alle lieve reacties, heel leuk om te lezen! Zoals beloofd hier dan het vervolg verhaal van Laos.
Zoals ik eerder al zei gingen we 14 oktober de grens over van Thailand naar Laos. Over de grote Mekong rivier in een klein houten bootje volgeladen met backpacks! Weer aan land waren we dan in Laos en stond er een klein bordje "incheck-point". Hier werd zoals gezegd alles gecheckt en zo gingen we heerlijk simpel de grens over.
In Laos heerst dezelfde vriendelijkheid als in Thailand. Mensen glimlachen veel, proberen een praatje te maken en genieten van elkaars aanwezigheid. Wel is Laos nog een stuk primitiever en armer. Veel zandwegen waar we met de bus overheen hobbelen en veel verlaten dorpen met houten hutjes waar hele families in wonen. De mensen hebben hier niets, maar wel elkaar en niet te vergeten de scooter! De scooter is vaak het enige vervoersmiddel, dus de hele familie moet achterop, inclusief de baby, de peuter die net kan staan en tussen de vader en het stuur in mag, alle tassen en de hond. Hoe dat vaak toch nog goed gaat is een raadsel!
Vanaf de grens van Laos gingen we op een tweedaagse boottocht de Mekongrivier af op weg naar Luang Prabang. Dit is na de hoofdstad de grootste stad in Laos en staat op de werelderfgoed lijst van UNESCO. Dat moesten we dus zien. Ook de boottocht er naartoe was super. De Mekong is de grootste rivier van zuid-oost Azië en stroomt door Thailand, Laos, Cambodja en Vietnam. Voor deze landen is de Mekong natuurlijk een grote inkomstenbron en de plek waar het leven zich afspeelt. Onderweg kwamen we dorpjes tegen, waterbuffels, bergen, vissers in bootjes en zwemmende kinderen. Een hele ervaring!
Aangekomen in Luang Prabang waren de eerste indrukken tempels, kleurrijke bloemen, groene bergen, uitzicht op de rivier, monniken op straat, markten en mooie zonsondergangen. In één woord heel erg mooi, oké in drie woorden!
Vanaf dit moment veranderde ons reisgezelschap. Marike koos ervoor om haar eigen weg te gaan. Tessa en ik hadden al een ander reistempo dan haar en voor ons was het ook fijn om met zijn tweeën verder te kunnen. Gelukkig gingen we goed uit elkaar en verder is het belangrijk dat het voor een ieder zijn eigen reis blijft. Met Tessa heb ik het nog steeds heel erg leuk en ze is voor mij echt het ideale reismaatje!
In Luang Prabang hebben we een top tijd gehad. Echt de stad die alles heeft. Het ligt midden in een dal tussen allemaal bergen dus het uitzicht is super. Op straat koop je voor een euro een rijk belegde Franse baguette met zowaar la vache cherie kaas erop en een heerlijke fruitshake met vers fruit. Ook is er een night market met de mooiste spulletjes en een lopend eetbuffet waar je een heel bord vol mag scheppen, alweer voor maar een euro.
Verder ontzettend veel monniken gezien die in oranje gewaden over straat lopen. En een tempel op een berg bezocht wat echt een bijzondere spirituele plek was.
Behalve rust en spiritualiteit was er zowaar ook een nachtleven. Een grote bar met kussens op de grond, genaamd Utopia, was de plek waar iedere backpacker naartoe ging. Om 23.00 uur moest je er dan wel weer weg zijn, want in Laos heerst er een straat curveview. Na half 12 mag je niet meer op straat lopen. Wel kon je dan nog naar de lokale discotheek die om 12 uur dicht ging. Zo'n grappige avond gehad. Dansend tussen de Aziatische jeugd die allemaal niet hoger dan mijn schouders komen. Ook waren ze heel enthousiast, moesten we bij ze komen staan en werd er om de minuut geproost met bier in een glas met ijsklontjes. "Zitten die Laotianen nou allemaal aan de whiskey?", "Nee, dat is bier met ijs". Uiteraard hebben we nog de Gamnang-Style gedaan en zo de avond mooi afgesloten.
Nog een dag op de scooter weg geweest en een dag met een groep naar een waterval wezen kajakken. Allemaal mooie dingen!
Daarna gingen we naar Vang Vien. Deze plek is berucht in Azië en bekend bij iedere backpacker vanwege 'the tubing'. Dit is de plek waar je op een zwemband (tube) de rivier af kan, terwijl je onderweg langs barretjes komt waar je bier haalt.
Waarom dan berucht? Omdat mensen veel te veel zuipen en al dronken weer terug de rivier in duiken. Er gingen zelfs mensen dood!
Toen wij er waren had de overheid net een maand ervoor de meeste barren gesloten vanwege het hoge dodenaantal (!) en de slingertouwen en alles weggehaald. Op zich wel prima want het is fijn als iedereen blijft leven :). Nu met een groep Engelsen de rivier af gegaan, maar dan met net iets minder bier. Is voor die Engelsen ook een verfrissende verandering! En nog met lol ook, want er is niets zo leuk als met een groep drijvend op je zwemband de rivier af te dobberen!
Van Vang Vieng naar de hoofdstad van Laos: Vientiane. Zeker voor het feit dat het een hoofdstad is kun je wel stellen dat hier helemaal niets te doen is. Wij gingen erheen om een visum voor Vietnam te regelen en om door te steken naar het zuiden van Laos. Wel hebben we nog een dagje door de stad gelopen en dan zie je duidelijk de franse invloeden. Laos is namelijk net als Cambodja en Vietnam een kolonie van Frankrijk geweest. Behalve dat de baguettes hier dus zijn blijven hangen, dachten de fransen ook dat het noodzakelijk was om een kopie van de Arc de Triomphe midden in de hoofdstad van Laos neer te planten! Pfft het blijven nationalisten. Ook worden we door de oudere Laotianen vaak met “bonjour” aangesproken, in hun ogen is iedere westerling Frans. Heel apart.
Nou van Vientiane hadden we dus al gauw genoeg en we besloten snel door te gaan naar het uiterste zuiden van Laos: the 4000 Islands (Si Phan Don)! Dit is een heel mooi gebied van vele eilandjes bij elkaar midden in de Mekong rivier.
Natuurlijk kom je op dit soort mooie plekken niet zomaar en dus moesten we de weg afleggen 10 uur lang in een slaapbus! Een bus waar letterlijk bedden ingezet zijn en waar je hobbelend en stuiterend over de weg als grootste opgave hebt om niet uit bed te vallen! Deze missie is gelukkig geslaagd en hiermee verklaren we onszelf Laos-bus-proof :)!
Helaas hadden we net iets te vroeg gejuicht. De laatste bus die we nodig hadden om bij de eilanden te komen was erger dan 10 ritten in een slaapbus bij elkaar! Allereerst waren we al op een verlaten busstation gedropt waar alleen wat locals rondliepen die random groente en koekjes verkochten en af en toe vroegen of we een pedicure wilden (?). Op een gegeven moment wel een bus gevonden die naar onze bestemming ging, maar als je dan aan de buschauffeur vraagt wanneer deze vertrekt krijg je geen antwoord. Na een uur zaten we nog steeds in dezelfde stilstaande bus… Vervolgens worden er dan steeds meer mensen in de bus gezet, maar als je denkt dat de bus vol is en klaar om te gaan, nee dan gaan we nog steeds niet... Daarna komen namelijk de plastic stoeltjes tevoorschijn!
Deze worden in het gangpad gepropt tussen de andere twee rijen, zodat nog meer mensen mee kunnen. Ook wordt het dak volgeladen met dozen, kratten en zelfs een scooter!
Wanneer we dan eindelijk na twee uur vertrokken (de bus helemaal volgepropt), stopten we alweer na 5 minuten omdat we moesten tanken “zucht”. Weer 10 minuten later stopten we bij een marktje en spontaan werden er spullen door de ramen naar binnen geduwd. Heus, hele kippen aan een stokje door mijn raam of dat we maar alsjeblieft iets wilden kopen! Na al deze bizarre ervaringen waren we vier uur later eindelijk bij de eilanden.
Ook hier op de 4000 Islands hebben we weer bizarre dingen meegemaakt, maar vooral ook heel veel moois gezien. Don Khong was het grootste eiland en het meest lokale verlaten eiland. Hier zijn we een fietsend een dag overheen geweest. Een hele bijzondere ervaring. We fietsen door de rijstvelden, waar mensen aan het werk waren en de buffels meehielpen. Onderweg kwamen de kinderen schreeuwend uit hun houten huisjes “Saibadee” ons gedag zwaaiend.
Huisjes op palen waar mensen onder gaan zitten om zich te beschermen tegen de hitte van de zon. Ook de kippen, zwijnen en buffels lopen rond onder het huis. Verder is er voor deze mensen niets anders te doen dan luieren in een hangmat of aan het werk te gaan op de rijstvelden. Voor de kinderen waren wij daarom des te meer een heuse attractie en na 20 minuten continu terugzwaaien en groeten voel je je echt de koningin! Na onze fietstocht van een dag bij een temperatuur van 35 graden, was een prachtige zonsondergang bij het water een welverdiende beloning.
De dagen erna hebben we de andere eilanden bezocht (net niet alle 4000) en hebben we heel wat boottochtjes met mooie zonsop- en zonsondergangen meegemaakt. Vervolgens konden we vanaf hier de grens over naar Cambodja.
In Cambodja waren de bussen niet beter en zelfs eigenlijk nog wel slechter! Van de drie bussen waar we in gereden hebben kregen ze allemaal een lekke band xD! Haha, achteraf zijn dat soort dingen wel hilarisch. Zit je na een uur eindelijk met zijn allen in de bus, ben je net 5 minuten onderweg, moeten we stoppen voor een lekke band. Hup, iedereen die bus weer uit en dan maar wachten op de technische kwaliteiten van de buschauffeur!
Poging 1: hij komt met een schroevendraaier aangelopen slaat een paar keer tegen die band aan en vervolgens moeten we allemaal de bus weer in want we kunnen verder rijden. Poging 2: de bus hobbelt raar en de band piept maar we doen net alsof we dit niet horen. Poging 3: het tempo waarmee we vooruit komen valt niet meer te ontkennen en dus allemaal weer de bus uit want nu wordt het grove geschut ingezet! Deze keer heeft de buschauffeur een hulpje bij zich en samen met twee schroevendraaiers gaan ze nu toch echt proberen de platte band los te krijgen. Na poging 4 en 5 is dit dan eindelijk gelukt en kunnen we met een “dat-zien-we-door-de-vingers" vertraging van 3 uur weer verder.
Maar goed nergens over te klagen zolang je altijd maar komt waar je wilt wezen :)! We waren nu in het noord-oosten van Cambodja en gingen naar Ban Lung. Dit is een nationaal park en hier gingen we weer op jungle avontuur! Je zult het niet geloven maar op dit punt van onze reis reizen we al een tijdje samen met Vincent en Roos, die jawel na hun avonturen in ‘oh oh Cherso’ besloten samen in Laos en Cambodja te gaan backpacken! Haha, nooit gedacht dat ik hen hier zou tegenkomen, maar het zijn echt super gezellige mensen en het was leuk om met ze samen te reizen.
Samen met hen dus op jungletocht geweest. Vorige keer hield onze gids uit Thailand het bij paddenstoelen, bessen en mieren, maar deze gids was op jacht naar een vogelspin! We vonden een holletje in de grond waar de gids wel eens een spin uit zou vangen. Na 5 minuten graven dacht ik al lang dat de act nu wel leuk genoeg geweest was, toen opeens zo’n enorm ding met acht zwarte harige poten uit het hol kwam gerend! Jikes! Gelukkig rende ik harder! Onze gids ving hem gewoon en sneed zijn giftanden eraf. Ergens vond ik dit wel tegen de natuurwetten in gaan, nou kon die spin niets meer vangen, maar de gids zei: maakt niet uit ik ga hem toch zo opeten. Oooh… oké!
Na veel gegil, eng kijkend, weg en weer terug lopend, toch al mijn angsten overwonnen en de spin zowaar beet gehouden. Oeh wat een groot beest!
Na deze angsten, trillend terug naar het hostel terug gelopen, waar we weer de zonsondergang konden zien en onze gids zat te smullen van zijn vogelspin!
Ook mooi in Cambodja was onze stop in het plaatsje Kratië. Hier kun je de laatste Irrawady zoetwater dolfijnen spotten, die helaas al bijna zijn uitgestorven. Wanneer het schemerig begint te worden op het water en je stil met je bootje ligt te drijven komen ze plotseling naar boven gedoken. Echt heel bijzonder om te zien!
Na Kratië belandden we in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Hier een chaos van scooters en mensen, zoals in elke Aziatische hoofdstad. In Phnom Penh de highlights voor lief gelaten, want groot nieuws: ik ga nog terug naar Cambodja en dan wel samen met Sebastiaan :)!!!
Vanaf 8 december zullen we allebei in Phnom Penh zijn en gaan we samen door Cambodja en andere plekken reizen, tot 10 januari wanneer we samen vanuit Bangkok terug vliegen. Echt zo super leuk! Ik ben uiteraard de dagen aan het aftellen.
Maar goed nu dus nog even zelf in Azië en samen met Tessa is dat ook zeer vermakelijk! Vanuit Phnom Penh gingen we 8 november met een bus de grens over naar Vietnam.
In Vietnam is ons reisgezelschap weer aangevuld. Thijs, een goede vriend van Tessa kwam ons opzoeken en we kwamen Marion weer tegen, het meisje dat we in Noord-Thailand al hadden ontmoet en mee samen hadden gereisd. Met zijn vieren gaan we nu heel Vietnam zien en tot 7 december hebben we hier nog de tijd voor.
Na alweer een poosje in Vietnam geweest te zijn, kan ik wel stellen dat het in niets op Laos, Cambodja of Thailand lijkt. Maar hierover horen jullie gauw weer meer!
Veel liefs dus vanuit Vietnam,
Cynthia
Hier weer een update vanuit zuid-oost Azië! Allereerst bedankt voor alle lieve reacties, heel leuk om te lezen! Zoals beloofd hier dan het vervolg verhaal van Laos.
Zoals ik eerder al zei gingen we 14 oktober de grens over van Thailand naar Laos. Over de grote Mekong rivier in een klein houten bootje volgeladen met backpacks! Weer aan land waren we dan in Laos en stond er een klein bordje "incheck-point". Hier werd zoals gezegd alles gecheckt en zo gingen we heerlijk simpel de grens over.
In Laos heerst dezelfde vriendelijkheid als in Thailand. Mensen glimlachen veel, proberen een praatje te maken en genieten van elkaars aanwezigheid. Wel is Laos nog een stuk primitiever en armer. Veel zandwegen waar we met de bus overheen hobbelen en veel verlaten dorpen met houten hutjes waar hele families in wonen. De mensen hebben hier niets, maar wel elkaar en niet te vergeten de scooter! De scooter is vaak het enige vervoersmiddel, dus de hele familie moet achterop, inclusief de baby, de peuter die net kan staan en tussen de vader en het stuur in mag, alle tassen en de hond. Hoe dat vaak toch nog goed gaat is een raadsel!
Vanaf de grens van Laos gingen we op een tweedaagse boottocht de Mekongrivier af op weg naar Luang Prabang. Dit is na de hoofdstad de grootste stad in Laos en staat op de werelderfgoed lijst van UNESCO. Dat moesten we dus zien. Ook de boottocht er naartoe was super. De Mekong is de grootste rivier van zuid-oost Azië en stroomt door Thailand, Laos, Cambodja en Vietnam. Voor deze landen is de Mekong natuurlijk een grote inkomstenbron en de plek waar het leven zich afspeelt. Onderweg kwamen we dorpjes tegen, waterbuffels, bergen, vissers in bootjes en zwemmende kinderen. Een hele ervaring!
Aangekomen in Luang Prabang waren de eerste indrukken tempels, kleurrijke bloemen, groene bergen, uitzicht op de rivier, monniken op straat, markten en mooie zonsondergangen. In één woord heel erg mooi, oké in drie woorden!
Vanaf dit moment veranderde ons reisgezelschap. Marike koos ervoor om haar eigen weg te gaan. Tessa en ik hadden al een ander reistempo dan haar en voor ons was het ook fijn om met zijn tweeën verder te kunnen. Gelukkig gingen we goed uit elkaar en verder is het belangrijk dat het voor een ieder zijn eigen reis blijft. Met Tessa heb ik het nog steeds heel erg leuk en ze is voor mij echt het ideale reismaatje!
In Luang Prabang hebben we een top tijd gehad. Echt de stad die alles heeft. Het ligt midden in een dal tussen allemaal bergen dus het uitzicht is super. Op straat koop je voor een euro een rijk belegde Franse baguette met zowaar la vache cherie kaas erop en een heerlijke fruitshake met vers fruit. Ook is er een night market met de mooiste spulletjes en een lopend eetbuffet waar je een heel bord vol mag scheppen, alweer voor maar een euro.
Verder ontzettend veel monniken gezien die in oranje gewaden over straat lopen. En een tempel op een berg bezocht wat echt een bijzondere spirituele plek was.
Behalve rust en spiritualiteit was er zowaar ook een nachtleven. Een grote bar met kussens op de grond, genaamd Utopia, was de plek waar iedere backpacker naartoe ging. Om 23.00 uur moest je er dan wel weer weg zijn, want in Laos heerst er een straat curveview. Na half 12 mag je niet meer op straat lopen. Wel kon je dan nog naar de lokale discotheek die om 12 uur dicht ging. Zo'n grappige avond gehad. Dansend tussen de Aziatische jeugd die allemaal niet hoger dan mijn schouders komen. Ook waren ze heel enthousiast, moesten we bij ze komen staan en werd er om de minuut geproost met bier in een glas met ijsklontjes. "Zitten die Laotianen nou allemaal aan de whiskey?", "Nee, dat is bier met ijs". Uiteraard hebben we nog de Gamnang-Style gedaan en zo de avond mooi afgesloten.
Nog een dag op de scooter weg geweest en een dag met een groep naar een waterval wezen kajakken. Allemaal mooie dingen!
Daarna gingen we naar Vang Vien. Deze plek is berucht in Azië en bekend bij iedere backpacker vanwege 'the tubing'. Dit is de plek waar je op een zwemband (tube) de rivier af kan, terwijl je onderweg langs barretjes komt waar je bier haalt.
Waarom dan berucht? Omdat mensen veel te veel zuipen en al dronken weer terug de rivier in duiken. Er gingen zelfs mensen dood!
Toen wij er waren had de overheid net een maand ervoor de meeste barren gesloten vanwege het hoge dodenaantal (!) en de slingertouwen en alles weggehaald. Op zich wel prima want het is fijn als iedereen blijft leven :). Nu met een groep Engelsen de rivier af gegaan, maar dan met net iets minder bier. Is voor die Engelsen ook een verfrissende verandering! En nog met lol ook, want er is niets zo leuk als met een groep drijvend op je zwemband de rivier af te dobberen!
Van Vang Vieng naar de hoofdstad van Laos: Vientiane. Zeker voor het feit dat het een hoofdstad is kun je wel stellen dat hier helemaal niets te doen is. Wij gingen erheen om een visum voor Vietnam te regelen en om door te steken naar het zuiden van Laos. Wel hebben we nog een dagje door de stad gelopen en dan zie je duidelijk de franse invloeden. Laos is namelijk net als Cambodja en Vietnam een kolonie van Frankrijk geweest. Behalve dat de baguettes hier dus zijn blijven hangen, dachten de fransen ook dat het noodzakelijk was om een kopie van de Arc de Triomphe midden in de hoofdstad van Laos neer te planten! Pfft het blijven nationalisten. Ook worden we door de oudere Laotianen vaak met “bonjour” aangesproken, in hun ogen is iedere westerling Frans. Heel apart.
Nou van Vientiane hadden we dus al gauw genoeg en we besloten snel door te gaan naar het uiterste zuiden van Laos: the 4000 Islands (Si Phan Don)! Dit is een heel mooi gebied van vele eilandjes bij elkaar midden in de Mekong rivier.
Natuurlijk kom je op dit soort mooie plekken niet zomaar en dus moesten we de weg afleggen 10 uur lang in een slaapbus! Een bus waar letterlijk bedden ingezet zijn en waar je hobbelend en stuiterend over de weg als grootste opgave hebt om niet uit bed te vallen! Deze missie is gelukkig geslaagd en hiermee verklaren we onszelf Laos-bus-proof :)!
Helaas hadden we net iets te vroeg gejuicht. De laatste bus die we nodig hadden om bij de eilanden te komen was erger dan 10 ritten in een slaapbus bij elkaar! Allereerst waren we al op een verlaten busstation gedropt waar alleen wat locals rondliepen die random groente en koekjes verkochten en af en toe vroegen of we een pedicure wilden (?). Op een gegeven moment wel een bus gevonden die naar onze bestemming ging, maar als je dan aan de buschauffeur vraagt wanneer deze vertrekt krijg je geen antwoord. Na een uur zaten we nog steeds in dezelfde stilstaande bus… Vervolgens worden er dan steeds meer mensen in de bus gezet, maar als je denkt dat de bus vol is en klaar om te gaan, nee dan gaan we nog steeds niet... Daarna komen namelijk de plastic stoeltjes tevoorschijn!
Deze worden in het gangpad gepropt tussen de andere twee rijen, zodat nog meer mensen mee kunnen. Ook wordt het dak volgeladen met dozen, kratten en zelfs een scooter!
Wanneer we dan eindelijk na twee uur vertrokken (de bus helemaal volgepropt), stopten we alweer na 5 minuten omdat we moesten tanken “zucht”. Weer 10 minuten later stopten we bij een marktje en spontaan werden er spullen door de ramen naar binnen geduwd. Heus, hele kippen aan een stokje door mijn raam of dat we maar alsjeblieft iets wilden kopen! Na al deze bizarre ervaringen waren we vier uur later eindelijk bij de eilanden.
Ook hier op de 4000 Islands hebben we weer bizarre dingen meegemaakt, maar vooral ook heel veel moois gezien. Don Khong was het grootste eiland en het meest lokale verlaten eiland. Hier zijn we een fietsend een dag overheen geweest. Een hele bijzondere ervaring. We fietsen door de rijstvelden, waar mensen aan het werk waren en de buffels meehielpen. Onderweg kwamen de kinderen schreeuwend uit hun houten huisjes “Saibadee” ons gedag zwaaiend.
Huisjes op palen waar mensen onder gaan zitten om zich te beschermen tegen de hitte van de zon. Ook de kippen, zwijnen en buffels lopen rond onder het huis. Verder is er voor deze mensen niets anders te doen dan luieren in een hangmat of aan het werk te gaan op de rijstvelden. Voor de kinderen waren wij daarom des te meer een heuse attractie en na 20 minuten continu terugzwaaien en groeten voel je je echt de koningin! Na onze fietstocht van een dag bij een temperatuur van 35 graden, was een prachtige zonsondergang bij het water een welverdiende beloning.
De dagen erna hebben we de andere eilanden bezocht (net niet alle 4000) en hebben we heel wat boottochtjes met mooie zonsop- en zonsondergangen meegemaakt. Vervolgens konden we vanaf hier de grens over naar Cambodja.
In Cambodja waren de bussen niet beter en zelfs eigenlijk nog wel slechter! Van de drie bussen waar we in gereden hebben kregen ze allemaal een lekke band xD! Haha, achteraf zijn dat soort dingen wel hilarisch. Zit je na een uur eindelijk met zijn allen in de bus, ben je net 5 minuten onderweg, moeten we stoppen voor een lekke band. Hup, iedereen die bus weer uit en dan maar wachten op de technische kwaliteiten van de buschauffeur!
Poging 1: hij komt met een schroevendraaier aangelopen slaat een paar keer tegen die band aan en vervolgens moeten we allemaal de bus weer in want we kunnen verder rijden. Poging 2: de bus hobbelt raar en de band piept maar we doen net alsof we dit niet horen. Poging 3: het tempo waarmee we vooruit komen valt niet meer te ontkennen en dus allemaal weer de bus uit want nu wordt het grove geschut ingezet! Deze keer heeft de buschauffeur een hulpje bij zich en samen met twee schroevendraaiers gaan ze nu toch echt proberen de platte band los te krijgen. Na poging 4 en 5 is dit dan eindelijk gelukt en kunnen we met een “dat-zien-we-door-de-vingers" vertraging van 3 uur weer verder.
Maar goed nergens over te klagen zolang je altijd maar komt waar je wilt wezen :)! We waren nu in het noord-oosten van Cambodja en gingen naar Ban Lung. Dit is een nationaal park en hier gingen we weer op jungle avontuur! Je zult het niet geloven maar op dit punt van onze reis reizen we al een tijdje samen met Vincent en Roos, die jawel na hun avonturen in ‘oh oh Cherso’ besloten samen in Laos en Cambodja te gaan backpacken! Haha, nooit gedacht dat ik hen hier zou tegenkomen, maar het zijn echt super gezellige mensen en het was leuk om met ze samen te reizen.
Samen met hen dus op jungletocht geweest. Vorige keer hield onze gids uit Thailand het bij paddenstoelen, bessen en mieren, maar deze gids was op jacht naar een vogelspin! We vonden een holletje in de grond waar de gids wel eens een spin uit zou vangen. Na 5 minuten graven dacht ik al lang dat de act nu wel leuk genoeg geweest was, toen opeens zo’n enorm ding met acht zwarte harige poten uit het hol kwam gerend! Jikes! Gelukkig rende ik harder! Onze gids ving hem gewoon en sneed zijn giftanden eraf. Ergens vond ik dit wel tegen de natuurwetten in gaan, nou kon die spin niets meer vangen, maar de gids zei: maakt niet uit ik ga hem toch zo opeten. Oooh… oké!
Na veel gegil, eng kijkend, weg en weer terug lopend, toch al mijn angsten overwonnen en de spin zowaar beet gehouden. Oeh wat een groot beest!
Na deze angsten, trillend terug naar het hostel terug gelopen, waar we weer de zonsondergang konden zien en onze gids zat te smullen van zijn vogelspin!
Ook mooi in Cambodja was onze stop in het plaatsje Kratië. Hier kun je de laatste Irrawady zoetwater dolfijnen spotten, die helaas al bijna zijn uitgestorven. Wanneer het schemerig begint te worden op het water en je stil met je bootje ligt te drijven komen ze plotseling naar boven gedoken. Echt heel bijzonder om te zien!
Na Kratië belandden we in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Hier een chaos van scooters en mensen, zoals in elke Aziatische hoofdstad. In Phnom Penh de highlights voor lief gelaten, want groot nieuws: ik ga nog terug naar Cambodja en dan wel samen met Sebastiaan :)!!!
Vanaf 8 december zullen we allebei in Phnom Penh zijn en gaan we samen door Cambodja en andere plekken reizen, tot 10 januari wanneer we samen vanuit Bangkok terug vliegen. Echt zo super leuk! Ik ben uiteraard de dagen aan het aftellen.
Maar goed nu dus nog even zelf in Azië en samen met Tessa is dat ook zeer vermakelijk! Vanuit Phnom Penh gingen we 8 november met een bus de grens over naar Vietnam.
In Vietnam is ons reisgezelschap weer aangevuld. Thijs, een goede vriend van Tessa kwam ons opzoeken en we kwamen Marion weer tegen, het meisje dat we in Noord-Thailand al hadden ontmoet en mee samen hadden gereisd. Met zijn vieren gaan we nu heel Vietnam zien en tot 7 december hebben we hier nog de tijd voor.
Na alweer een poosje in Vietnam geweest te zijn, kan ik wel stellen dat het in niets op Laos, Cambodja of Thailand lijkt. Maar hierover horen jullie gauw weer meer!
Veel liefs dus vanuit Vietnam,
Cynthia
-
24 November 2012 - 17:40
Gerry:
Hoi Cynthia,
Leuke verhalen, grandioze busreisjes :-) Je maakt zo te zien weer veel mee. Heel leuk om te lezen hoe het daar gaat. Veel plezier nog.
Gerry en Marian -
24 November 2012 - 18:16
Sonja:
Wat heerlijk weer allemaal te lezen, je moet schrijfster worden. Maar hoe kan het ook anders met wat je allemaal meemaakt. Ik zie je al helemaal geradbraakt, in die bus zitten met een kip voor je neus, hahaha. Vorige week nog een documentaire gezien (kan best Vang Vien zijn geweest) idd veel toeristen die veel te veel zuipen en daardoor levensgevaarlijke dingen doen wat ze veelal niet meer na kunnen vertellen (ja idd de schrik van elke moeder)! Nu het zo slecht gaat met onze economie zie ik wel een goede markt mbt het opzetten van een taxibedrijfje oid daar. Geweldig wat je al niet met een scootertje kan doen, wat zijn we hier toch verwend.
Nou lieve meid.. nog even aftellen, doen wij ook maar dan andersom. Liefs Sonja -
24 November 2012 - 18:48
Laura:
Hee Cynthia!
Wat een geweldig verhaal weer! Niet alleen maak je supergave dingen mee, je kan het ook zo ontzettend leuk vertellen! Ook erg grappig, die bus, haha :p hoe reageert de bevolking daar dan op? Zijn die het gewend? Of zijn het net Nederlanders en klagen ze er met z'n allen om? De NS doet het misschien toch niet zooo slecht ;-).
Wat leuk dat Sebastiaan mee komt reizen zeg :D ik ben zo blij voor je ^^! Ik zag dat je vanmiddag even op skype online was, maar het lukte me niet om je te pakken te krijgen. Misschien waren alle lijnen bezet en was ik niet de 10e beller ^^. Maakt niet uit, heel veel plezier nog, het klinkt allemaal geweldig :)!
Een hele dikke knuffel!
Xxx -
24 November 2012 - 18:51
Laura:
Ohja, kleine toevoeging: je moet inderdaad schrijfster worden ;-)! Of psycholoog-journalist ofzo, kan je vast wel iets in vinden ^^. "C. Genderen (2012). Het effect van oosterse reizen op mentale gesteldheid: een case study vanuit een Mindfullness-based meditatief perspectief. The Lancet, 73, 1184-1196." -
24 November 2012 - 21:26
Anneli:
Hey Cynt!!
Wat een goed verhaal! Roos en Vincent, hilarisch! Spinnen, ik denk zelfs dat ik weggerend was :P
Volgens mij gaat het wel goed met je als ik zo lees, nog geen rescue brieven nodig gehad? ;) En wat vliegt de tijd zeg! Over anderhalve maand ben je al weer terug, geniet er echt van! Ik ben echt jaloers op je verhalen! En wat leuk dat Sebastiaan ook komt reizen!!!
En wat betreft dat artikel (@ Laura hierboven) publiceren die handel!!
xxxxxxxxxxxx -
25 November 2012 - 10:00
Marion:
Dag meid,
wat een verhalen weer, heerlijk om te lezen!
En wat een andere mentaliteit nietwaar?
Het ergste is dadelijk nog wel de terugkeer naar hier. Hier moet alles volgens de regels en iedereen maakt zich daar druk om. Voordeel; het meeste loopt, nadeel; niemand is zo relaxed als die mensen daar in Azie. Maar he, jij dadelijk tenminste wel beter :-)
Lieve schat geniet nog maar. Lekker knuffelen met je mannetje zometeen!
En dan genieten wij de laatste loodjes nog even met je mee :-)
Dikke kussen van ons allemaal
Bas, Marion, Lemoni, Islene en Lorelai -
25 November 2012 - 20:16
Jos:
Hoi hoi Cynthia,
Wat een mooie, interessante verhalen kan jij vertellen zeg of ik zelf in je rugzak mee aan het reizen bent zo echt beschrijf jij je belevenissen.
Van de week bij je ouders en je broer geweest en die kunnen ook heerlijk over jouw vertellen hoor!!
Nienke is inmiddels terug uit Uganda en die heeft ook heel veel mee gemaakt. De tijd van haar leven gehad en zo ervaar jij dat ook.
Straks reizen met Sebastiaan moet ook een super mooie tijd worden voor jullie.
Geniet van al het moois en ik vind het telkens geweldig leuk om je stories te lezen.
Groetjes Jos, Nienke en Jesper -
26 November 2012 - 21:39
Jacqueline Nome:
Hallo Cynthia,
Wat fantastisch zeg wat je allemaal meemaakt. Nou jah!!!! De bustochtjes lijken me wat minder.
Maar wat je zegt, je komt overal.Wat een mooie foto's zitten erbij, en wat een uitzicht zeg met alleen maar groene jungle voor je. Wat voel je je dan een gelukkig mens he, dat je dat allemaal meemaakt en die indrukken die je nooit meer vergeet.
Ik ben heel wat jaartjes ouder maar je brengt me op een idee !!!!!!!!!!!!! een half jaartje vrijaf en reizen.
Geniet er van! en ben benieuwd naar je belevenissen in Vietnam.
Groetjes Jacqueline l
-
26 November 2012 - 23:21
Lennaert:
Zo cynthia!
Toen mijn moeder zei dat het veel leeswerk werd had ze geen woord gelogen!
Maar hoe kan het ook anders dan dat je zoveel te vertellen hebt met zo een prachtige belevenis.
Die busritten daar zijn altijd een avontuur op zichzelf zoals je vaak in reportages ziet haha.
Ga je wel goed opletten op me broer straks als hij er is wil hem wel heelhuids terug hoor ;)!
heel veel plezier nog en geniet er nog maar even flink van.
groetjes,
je zwager -
27 November 2012 - 08:25
Iris:
Hey Cynth! Wat leuk om je verhaal te lezen. Je schrijft erg leuk. Veel plezier samen met Sebas! Heb je mail gelezen, superleuk! Dikke knuffel en geniet ervan, het gaat snel he! We hebben nog maar vier weken hier in NZ met zn drietjes.. Doe voorzichtig! Liefs Iris -
28 November 2012 - 21:32
Leo&Gerda:
Ha Cynthia,
Wat een belevenis; je doet ongelooflijk veel indrukken op.
Leuk om dit op deze manier te mogen mee beleven.
We wensen je nog een fantastische voortzetting van je reis!
-
01 December 2012 - 14:55
Ina:
wat een geweldige ervaringen weer allemaal.
Fijn dat Sebastiaan(bijna) bij je is en jullie ook samen nog veel mooie dingen kunnen zien en beleven.
Fijne tijd nog!
Liefs Ina en mannen. -
03 December 2012 - 21:37
Jeanne:
Hoi Cynthia,
Wat schrijf je toch ontzettend leuk, we kunnen echt een soort van met je meereizen. En wat een heldin met die vogelspin, dat wegrennen van je vond ik nog het meest logische. Wat maak je veel mee en wat zie je veel, en dan al die soorten van vervoer die je daar in Azië al hebt gehad, geweldig toch! Nou ja, het een wat beter dan het ander zullen we maar denken.
Lieve Cynthia, we wensen je nog heel veel reisplezier. Ontzettend leuk voor je dat Sebastiaan mee gaat reizen. Liefs,Jeanne en Gerard -
03 December 2012 - 21:37
Jeanne:
Hoi Cynthia,
Wat schrijf je toch ontzettend leuk, we kunnen echt een soort van met je meereizen. En wat een heldin met die vogelspin, dat wegrennen van je vond ik nog het meest logische. Wat maak je veel mee en wat zie je veel, en dan al die soorten van vervoer die je daar in Azië al hebt gehad, geweldig toch! Nou ja, het een wat beter dan het ander zullen we maar denken.
Lieve Cynthia, we wensen je nog heel veel reisplezier. Ontzettend leuk voor je dat Sebastiaan mee gaat reizen. Liefs,Jeanne en Gerard -
19 December 2012 - 14:51
Thea:
Lieve Cynthia,
Ik hield het echt niet droog bij het lezen van je reiservaringen. Helemaal te gek wat jij allemaal meemaakt. Inmiddels is Sebastiaan al weer bijna 2 weken bij je en zijn wij benieuwd naar het volgende reisverslag. We gaan langzaam richting de Kerst en we zullen je verschrikkelijk missen tijdens het familie-diner. Ik ben heel benieuwd hoe je de feestdagen daar zult ervaren.
We hopen dat je nog een hele fijne tijd hebt en veel plezier met Sebastiaan aan je zij.
Dikke kus ook van Ton en de jongens,
Liefs, Thea -
30 December 2012 - 12:37
Nienke:
Hoi Cynthia, wat een mooie verhalen schrijf je, je maakt zoveel mee, echt heel leuk! Vooral het vervoer is bizar haha en die vogelspin vond k ook leuk :)
Er wordt flink meegeleefd hier, ook door mn moeder haha
Heel veel plezier, geniet nog even van je laatste weekjes!
Liefs, Nienke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
